ADI-revalidatiepatiënt Aviad Bachar en zijn 13-jarige dochter Hadar raakten beiden ernstig gewond tijdens de brute Hamas-aanval van 7 oktober op hun kibboets Be’eri, ook wel ‘Israel’s Ground Zero’ genoemd sinds 7 oktober. Hoewel ze de infiltratie overleefden, werden Aviad’s vrouw, Dana (48), en zoon Carmel (15) samen met 110 andere kibboetsbewoners door de terroristen vermoord. Twee andere zonen waren die noodlottige dag niet op de kibboets aanwezig.
‘ADI Negev- Nahalat Eran’-directeur Avi Wortzman en vertegenwoordigers van de ADI-administratie vergezelden Aviad op een emotionele reis terug naar wat overbleef van zijn verbrande huis in kibboets Be’eri om zijn verhaal te horen en zijn pijn te delen.
Aviad vertelde: “Ik keek Hadar in de ogen en zei dat alles goed zou komen. ‘Mama en Carmel zijn niet meer bij ons, maar ze lijden niet. Nu zijn het alleen jij en ik.’ Hadar probeerde met drie telefoons contact te maken met mensen buiten om hen te laten weten waar we waren, zodat ze ons konden redden. Ik verloor bloed en raakte steeds vaker buiten bewustzijn. Ik was bang voor Hadar. Ze had net gezien hoe haar moeder en broer hun laatste adem uitbliezen. Ik kon haar dat niet ook aandoen. Tegen de avond zei ze: ‘Pap, we moeten de veilige kamer openen. Het leger is hier.’ Ze hielp de soldaten het raam van de veilige kamer open te breken en ons eruit te halen. Mijn kleine meisje redde mijn leven.”
Na een lange ziekenhuisopname werd Aviad overgebracht naar ‘ADI Negev – Nahalat Eran’ voor orthopedische revalidatie, waar hij leert zijn nieuwe prothetische been te gebruiken. Hoewel de gebeurtenissen van 7 oktober moeilijk te verwerken zijn, vindt Aviad troost door zich te concentreren op wat hij had en hoop voor de toekomst. “Het is waar dat Dana en Carmel er niet meer zijn, maar ik had het geluk hen in mijn leven te hebben. Sommige stellen scheiden binnen een jaar. Ik had Dana 32 jaar en we hebben een geweldige familie grootgebracht. Sommige mensen verliezen kinderen in hun vroege jeugd. Ik heb Carmel zien opgroeien tot een fijn persoon. Ik mis ze constant,maar ik richt me op het feit dat ik nog steeds een familie heb, een dochter en twee zonen. Uiteindelijk zeg ik dankjewel voor wat ik had en wat ik nog heb.”
Met zijn uitzonderlijke kijk op het leven en positieve houding, zijn we er zeker van dat Aviad vooruit zal kunnen gaan en zijn kinderen zal helpen een productief leven te leiden ondanks het verleden. We hebben veel respect voor Aviad en zijn dankbaar dat ADI deel uitmaakt van zijn emotionele en fysieke revalidatie.
