Door Adri Bijl, Februari 2015
We wonen in het vrijwilligershuisje in Maslul. Maslul heeft geen straat namen, het huisnummer is 29. Daar woont de familie Ardity, en op hun erf staat ons onderkomen. Met goed weer kunnen we buiten zitten, en midden op de dag is het soms te warm en ga ik naar binnen.
De werkdag is als volgt; Op tijd opstaan en tegen zeven uur bij de bushalte staan waar we worden opgehaald met een busje van ADI. In ADI aangekomen [10 minuten] ga ik naar mijn werkplek. Ik werk bij bewoners die functioneren op baby en peuter niveau. Daar begin ik met aandacht geven aan degenen die al wakker zijn. Als de verzorgende begint met wassen, help ik met het aankleden van de bewoners. Als het tijd is voor het ontbijt help ik met eten geven, niet iedereen kan zelf eten, sommigen wel. Daarna de aktiviteiten, meestal gaan ze daarvoor naar het aktiviteitengebouw waar ze zoveel mogelijk in niveaugroepen worden geplaatst. De bezigheden zijn gevarieerd van spel tot iets wat echt op werken lijkt. Te moeilijk om uit te leggen.
Rond etenstijd weer naar de woongroep, eten en naar bed. En na het opruimen tegen 2 uur ben ik klaar met mijn werkdag.
Dan weer even wachten op het busje en naar de moshav om te relaxen en eten te koken.
Éenmaal per week gaan we met een ADI medewerker naar de supermarkt om eten in te slaan tot een maximum van 150 shekel per persoon. Hij tekent er voor en wij worden met de boodschappen tot de deur van ons huisje gebracht.
Op sabbat is er geen vervoer en werken we wel. Dan gaan we lopen naar ADI, dat duurt een half uur.
De familie Ardity heeft twee honden, allebei goedsullen. Toen ik ze de eerste keer zag dacht ik: dat hadden ze wel even mogen vertellen. Het zijn lieve dieren, ze bewaken op hun manier het terrein.
Er is in de moshav een klein winkeltje. Een brievenbus heb ik nog niet kunnen ontdekken. Ik heb in Beer Sheva een winkeltje gevonden waar ze kaarten verkopen. Je zit ruim drie kwartier in de bus voor je in Beer Sheva bent. Voor een postkantoor ben ik naar Ofaqim geweest, ook een hele reis. Kortom het is hier flink afgelegen. Anderzijds is het prachtig om te zien hoe het koren groeit en er aren in komen. Het is brood voor het volgende jaar.
Als je weer eens in Israël bent is het zeker de moeite waard om te komen kijken. Erez heeft hier de coördinatie van de vrijwilligers als taak. Er zijn ook veel Israëlische vrijwilligers die op andere plekken worden ingezet.
Er kunnen vanuit Nederland nog best wat vrijwilligers bij.
Ik denk dat je zo een redelijke indruk heb gegeven. Over drie weken om deze tijd hoop ik weer bijna thuis te zijn. Het is een hele goede tijd geweest.
Tot zover, hartelijke groet, Adri
