Joëlle (19), Debora (19) en Heleen (25) hebben er een roerig en druk jaar op zitten. Na bijna een jaar vrijwilligerswerk bij ADI Negev ‘Nachalat Eran’ in Zuid-Israël en met een flinke woordenschat aan Hebreeuws in de zak, zijn de meiden sinds 15 juli weer op Nederlandse bodem.
Debora uit Wageningen: “Het was een bijzondere tijd bij ADI Negev. Ik heb levenslessen geleerd die ik voor altijd met mij mee zal dragen. Zonder een studie of veel te weten over mensen en kinderen met een meervoudige beperking, heb ik veel geleerd in de praktijk.”
ADI is Israëls grootste zorginstelling die zorgt voor meervoudig gehandicapte kinderen en volwassen. ADI hanteert de filosofie “All People. No Limits.”, er wordt geen onderscheid gemaakt op etnische of religieuze achtergrond. Bewoners en bezoekende patiënten reflecteren Israëls rijke mix aan gemeenschappen; Joden, Moslims (waaronder een groot aantal bedoeïenen) en Christenen.
ADI heeft 4 locaties in Israël en sinds 2015 bestaat er een internationaal georiënteerd vrijwilligersprogramma. Ca. 400 vrijwilligers hebben al aan dit programma deelgenomen waarvan ongeveer 180 uit Nederland. Het programma verzorgt huisvesting, voedsel, een basiscursus Hebreeuws, culture uitstapjes en sociale activiteiten.
Heleen uit IJsselmuiden: “Buiten het werk om, vond ik het erg speciaal dat ik werd uitgenodigd bij een orthodox Joods gezin om de Joodse rustdag, sjabbat mee te vieren. Een erg speciale ervaring die ik niet gauw vergeet. Ook was het mooi als ik bijvoorbeeld tijdens een wandeling in ons dorp, benaderd werd voor een gesprekje en uitgenodigd werd bij mensen thuis. Zo ben ik ook eens uitgenodigd voor een barmitswa”, een ceremonieel feest waarmee de Joodse jongen zijn volwassenheid viert. “Deze uitnodiging heb ik ook aangenomen. Zo krijg je echt een kijkje binnen een cultuur die je als toerist niet zo gauw zult hebben.”
Het betreft volgens Shraga Evers, werkzaam voor ADI, vooral vrijwilligers die al een bepaalde affiniteit hebben met Israël. “Het grootste deel van onze vrijwilligers betreft Christenen die uit een religieuze overtuiging naar Israël komen en uit diezelfde overtuiging graag de handen uit de mouwen steken om de meest kwetsbare binnen de maatschappij willen ondersteunen”.
ADI Negev ‘Nachalat Eran’ is vernoemd naar Eran, zoon van de oprichter van ADI Negev, generaal-majoor Doron Almog. Eran was ernstig gehandicapt en overleed in 2007, na enkele jaren te hebben gewoond in ADI Negev.
Debora bleef in totaal 11 maanden en was voor het grootste deel werkzaam op de school die door kinderen uit de wijde regio wordt bezocht. Daar zitten ook kinderen bij die volledig gezond zijn. Voor de ouders is de keuze om hun kinderen op deze school te plaatsen dan ook een ideologische en praktische keuze. ADI voorziet de kinderen namelijk met innovatieve en succesvolle leermethodes en de kinderen ervaren mede-scholiertjes die ‘er anders uitzien of gedragen als zijzelf’. Dit bevordert volgens ADI’s filosofie en deze ouders, de verdraagzaamheid en acceptatie van gehandicapten binnen de Israëlische maatschappij.
Medevrijwilligster Joëlle uit Putten heeft twee keer vrijwilligerswerk gedaan bij ADI. “Ik ben vorig jaar februari naar ADI gekomen om voor 3 maanden vrijwilligerswerk te doen. Toen ik terug ging naar Nederland, liet ik mijn hart achter in het land wat mijn thuis was geworden. Toen ik in oktober voor de 2e keer terugkwam voor 9 maanden voelde het dan ook als een thuiskomen.”
Het internationale vrijwilligersprogramma heeft als doel om enthousiaste mensen (van alle leeftijden) aan te trekken om de kinderen extra aandacht en liefde te geven en om de sociale acceptatie van gehandicapten te bevorderen. Zo ontvangen de verschillende ADI-afdelingen -in ieder geval vóór de Coronacrisis- in Israël op jaarlijkse basis enkele tienduizenden bezoekers. Van basis- en middelbare schoolstudenten, toekomstige soldaten, burgers, politici, reisgroepen, toeristen en buitenlandse diplomaten, het op een plezierige en educatieve manier informeren over mensen met een meervoudige handicap wordt beschouwd als hoofdmissie.
Tevens ontvangt ADI veel bezoekers uit Nederland. Deze bezoekende groepen worden welkom geheten met een bakje koffie en een Israëlische versnapering zoals een boereka of rugelach. De rondleidingen worden gegeven in het Nederlands en de bezoekers wordt verteld over de verschillende activiteiten die voor bewoners worden verzorgd, de lesmethodes die worden toegepast en succesverhalen die ADI-centra rijk zijn. Een bezoek aan ADI laat bij veel van hen een diepe indruk achter.
Echter sinds de aanvang van het Coronavirus, ligt deze bezoekersstroom stil. Medewerkers dragen sinds de aanvang, te allen tijde, mondkapjes, handschoenen, beschermende kleding en zij die op de meest directe manier in contact zijn met de bewoners, soms ook ‘gezichtsschermen’. Voor de bewoners, waarvan velen niet volledig begrepen wat er gaande is, is dit best een rare verschijning die ze niet kunnen bevatten.
Corona heeft ook op een andere manier een grote invloed gehad op ADI. Ondanks de zware maatregelen die per direct werden toegepast, op gebod van het Ministerie van Gezondheidszorg, zijn er toch enkele medewerkers en bewoners besmet geraakt. Daar deze bewoners al te kampen hebben met een zwak immuunsysteem, was dit een enorm beangstigende tijd voor de families, medewerkers, maar ook voor de vrijwilligers die ondertussen een sterke band hebben opgebouwd met de bewoners.
Ook is het aantal deelnemers aan het internationale vrijwilligersprogramma drastisch gedaald. “Waar we normaal gesproken, in totaal bij de verschillende lokaties, ca. 30 vrijwilligers hebben, hadden we tot vorige week in totaal nog maar 6 vrijwilligers over”, volgens Shraga. De drie meiden die tot midden juli besloten te blijven hebben ons enorm geholpen en het inmiddels ingekrompen personeel, bijgestaan.
Maar beetje bij beetje komen er weer nieuwe aanmeldingen binnen nu de Staat Israël de grenzen weer deels heeft geopend. En er heerst ondanks de recente stijgingen in het aantal besmettingen optimisme bij ADI. “We zijn alert en nemen alle mogelijke voorzorgsmaatregelen”, zegt Evers. We kijken ernaar uit om een grote groep aan vrijwilligers te hebben. Zij spelen een belangrijke rol in de extra aandacht en zorg die de kinderen nodig hebben en onze missie bekend te maken met onze manier van verzorging van deze kwetsbare en speciale groep mensen.”
Op maandag, 14 september jl. werden de drie meiden, samen met enkelen van hun ouders (i.v.m. Corona, werd het aantal bezoekers beperkt), Roger van Oordt en Pim van der Hoff van Christenen voor Israël, uitgenodigd voor een ceremonie op de Israëlische ambassade in Den Haag. Daar werden zij namens de Staat Israël, door ambassadeur Naor Gilon bedankt voor de geweldige inzet, juíst tijdens deze heftige periode. Zij ontvingen een mooi certificaat van de ambassadeur en een cadeau van Christenen voor Israël.
Geschreven door Yochanan Zomer
