Elisjèva deed vrijwilligerswerk bij ADI in Israël: ‘Ik heb er zóveel geleerd’
Misschien heb je het wel eens voorbij zien komen op isreality.nl of onze Facebook-pagina: de oproep om voor een paar maanden als vrijwilliger aan de slag te gaan bij de Israëlische hulporganisatie ADI, waar meervoudig gehandicapte kinderen een liefdevol thuis vinden. Een bijzondere ervaring voor als je bijvoorbeeld een tussenjaar hebt of bent gestopt met je studie.
Elisjèva (19, links op de foto) zag die oproep ook en besloot meteen om haar koffer te pakken. Inmiddels heeft ze er net zes weken opzitten als vrijwilligster bij ADI in de Negev-woestijn. Morgen vliegt ze terug naar Nederland, dus vroegen we haar hoe ze het bij ADI heeft ervaren!
Hoe ben je eigenlijk op het idee gekomen om vrijwilligerswerk bij ADI te gaan doen?
“Een collega vertelde me over haar ervaringen bij ADI en toen ben ik ook enthousiast geworden! Ik was bijna klaar met mijn studie en wilde graag naar het buitenland. Ik vond Israël prachtig en het leek me mooi om daar mensen te helpen. Na een informatieavond over ADI was ik om: dit wilde ik!”
Heb je het naar je zin gehad bij ADI?
“In het begin was het moeilijk om mijn draai te vinden bij de collega’s en het werk, maar na een tijdje hoorde ik er helemaal bij en wist ik wat er van mij verwacht werd. Ik heb het zeker naar mijn zin gehad bij ADI! Het werk heeft me heel veel blijdschap opgeleverd en met mijn collega’s was het ook ontzettend gezellig. Ik heb veel nieuwe mensen ontmoet en echt genoten van het werk.”
Hoe zagen je werkdagen bij ADI eruit?
“Rond half acht ’s ochtends begon mijn werkdag en bracht ik tijd door met de bewoners die uit bed werden gehaald, ik gaf ze spelletjes en ging bij ze zitten. Rond half negen was het tijd voor het ontbijt. De bewoners bij ADI zijn meervoudig gehandicapt dus moest ik ze eten geven.
Het is een ervaring die je leven verrijkt. Ik heb zóveel geleerd bij ADI en echt genoten! Je geeft liefde, maar krijgt het ook terug.
Na het ontbijt gingen er bewoners naar de tazuka, de dagbesteding, maar veel bewoners bleven ook in het huis. Ook ik bleef eigenlijk altijd in het huis, om bij de bewoners te zitten en met ze spelen voor zover dat kon. In de middag was het weer tijd voor de lunch en daarna was ik vrij. Op shabbat waren de dagen vaak anders en gingen we er even tussenuit met de bewoners.”
Tussendoor ook nog wat tijd om wat van Israël te zien?
“Zeker! De werkdagen duren tot twee uur ’s middags dus daarna is er nog tijd om zelf ergens naartoe te gaan. Je hebt recht op twee dagen vrij in de week en ook nog twee vakantiedagen over een hele maand, dus genoeg vrije tijd om Israël te verkennen! Onze lieve Nederlandse overbuurman Peter-Paul ging af en toe ook met ons op stap om mooie plekken in Israël te bezoeken.”
Waarom zouden anderen volgens jou ook vrijwilligerswerk moeten gaan doen bij ADI?
“Het is een ervaring die je leven verrijkt. Ik heb zóveel geleerd bij ADI en echt genoten! Je geeft liefde, maar krijgt het ook terug. Je ziet de kleine, belangrijke dingen in het leven en je leert om jezelf helemaal aan de kant te zetten voor iemand die jou echt nodig heeft.”
vanwege de privacy van de bewoners mogen we geen foto’s van Elisjèva met hen publiceren. Op de foto zie je Elisjèva met twee andere vrijwilligsters van ADI
