Het is zondagmorgen vroeg als ik wakker word van een binnenkomend berichtje op mijn telefoon. In het berichtenvenster zie ik dat het berichtje komt van de hoofdverpleegkundige van ADI. Er is vast een roosterwijziging, is mijn eerste gedachte.
Als ik het bericht echter open, lees ik tot mijn grote verdriet dat er vannacht een jongen is overleden in ADI als gevolg van hoogstwaarschijnlijk een hartstilstand. De tranen schieten mij in de ogen.
Deze zwaar gehandicapte tienerjongen heeft gedurende lange tijd in ADI gewoond. Hij wist ondanks zijn handicaps heel goed wat er allemaal gaande was. Hij was meestal vrolijk en kon echt genieten van dingen en dat raakte de mensen om hem heen. In een eerder artikel heb ik al eens over hem verteld. Hij had iets bijzonders. Hij kon praten met zijn ogen en ik begreep wanneer hij ja of nee bedoelde. Het was zo mooi om op deze manier toch contact met hem te kunnen hebben. Er schuilde een heus persoon achter het beperkte lichaam en zoals ik destijds al aangaf, deed en doet het mij steeds weer beseffen hoe puur en mooi maar ook hoe kwetsbaar het leven is. In de verzorging aan kinderen met ernstige beperkingen moet je rekening houden met dood en verlies. Het komt regelmatig voor dat we afscheid moeten nemen van kinderen die kortere of langere tijd in ADI hebben gewoond. Hier moet je mee om kunnen gaan, het is een onderdeel van het werk maar het blijft iedere keer weer moeilijk.
Het is een onderdeel van het werk maar het blijft iedere keer weer moeilijk.
Bepaalde voorvallen hebben veel impact op het zorgteam. Het hele zorgteam is intensief betrokken bij de zorg aan kinderen en verlies moet worden verwerkt. Je kunt niet altijd de tanden op elkaar zetten en weer doorlopen. Daarom praten we er met elkaar over, maar ikzelf bespreek het ook met mijn naasten en goede vrienden. De kinderen van ADI hebben een speciaal plekje in mijn hart en de herinneringen aan al deze kinderen zullen mij bijblijven. Ik geloof dat de kinderen bij de Heere zijn, een enorme troost. Ik moet denken aan een zin uit het prachtige lied ‘Ik zal er zijn’:
“Ik zal eeuwig zingen, dicht bij u zijn.”
Bron:
https://christenenvoorisrael.nl/2019/01/mooi-puur-en-kwetsbaar/
OVER DE AUTEUR
Julia woont en werkt in Jeruzalem. Bij ADI zet zij zich in voor de beste zorg voor meervoudig gehandicapte kinderen. Voor cvi.nl schrijft ze over haar werk bij ADI, maar ook over bijzondere ontmoetingen in Israël.
