In de Negev ligt een bijzonder dorp. Het is een plek waar warmte en veiligheid voorop staan, waar mensen met meervoudige beperkingen de kans krijgen om een mooi en productief leven te leiden in een veilige omgeving.
Het is een dorp van ADI. Deze hulporganisatie zorgt voor meer dan zevenhonderd baby’s, kinderen, jongvolwassenen en volwassenen met een ernstige, meervoudige handicap. De organisatie heeft vier vestigingen verdeeld over het hele land: in de Negev, Jeruzalem, Gedera en Bnei Brak.
Vrijwilliger Peter-Paul
In dit dorp in de Negev werkt Peter-Paul van Broekhuizen (57). In 2014 kwam hij als eerste Nederlandse vrijwilliger bij ADI Negev terecht. “Ik was op zoek naar vrijwilligerswerk en via Facebook ontmoette ik Shraga Evers. Hij werkt voor ADI en hij is onder andere verantwoordelijk voor de fondswerving. Ook heeft hij een programma opgezet voor vrijwilligers uit het buitenland. Shraga: “Het vrijwilligersprogramma is een succes. Ze komen vanuit Nederland en Duitsland. Onze missie is om ieder individu ongeacht wat hij of zij wel of kan, alles te geven. Onze vrijwilligers zijn hierbij een belangrijke schakel. Zij geven extra liefde, zorg en aandacht. Bij ADI koesteren we het leven.”
Ouder van een gezin
Peter-Paul: “Vanaf de eerste dag werd ik door de bewoners en medewerkers als lid geaccepteerd. De eerste keer bleef ik vijf weken als vrijwilliger. Een paar maanden later keerde ik terug om naast het werk als vrijwilliger ook de Nederlandse vrijwilligers die via Christenen voor Israël komen werken te ondersteunen. Ik assisteerde ook de coördinator die de vrijwilligers begeleidt.”
Inmiddels is Peter-Paul een vaste medewerker en heeft hij zich permanent in Israël gevestigd. “Tijdens mijn dienst ben ik verantwoordelijk voor een groep van zes mensen, volwassenen. Maar hun leeftijd zegt niets. Mentaal zitten ze vaak nog op het niveau van een kind en moet ik ze met veel dingen helpen. Sommigen zitten permanent in een rolstoel, anderen niet. Ik ben als een ouder voor ze, met zijn allen vormen we een gezin.”
Dagbesteding
“Het uitgangspunt bij ADI is dat iedere bewoner aangemoedigd wordt om zich maximaal te ontwikkelen. Vijf dagen per week neem ik de bewoners mee naar de dagbesteding op het terrein, waar we in kleine groepjes eenvoudige werkzaamheden verrichten. We werken bijvoorbeeld met klei en papier-machי. ’s Middags is er vaak therapie met muziek of dieren.”
Naar School
ADI Negev heeft een eigen school voor zijn bewoners. Daar komen ook kinderen vanuit de wijde omgeving die speciaal onderwijs nodig hebben. De school heeft namelijk speciale therapieruimtes en er is ook een zwembad. “’s Middags, na schooltijd, hebben ook ‘gewone’ kinderen die in de omgeving wonen hier zwemles. Dat vind ik zo bijzonder aan ADI, de integratie van valide en niet-valide mensen. We leven toch allemaal in dezelfde wereld. Wat ook mooi is, is dat we Joodse, christelijke en bedoeïenenbewoners hebben. En er is een gemengde samenstelling van de werknemers. Het contact onderling is fijn. Onlangs was er een bar mitswa van de zoon van een collega. Op het feest waren zestig personeelsleden, waarvan veertig bedoeïen. We hebben met zijn allen gedanst en gegeten, het was een groot feest.”
Medische zorg
ADI Negev heeft ook een klein ziekenhuis. “Dat is nodig omdat we bewoners hebben, die permanent zorg nodig hebben. We hebben hier ook bedjes voor baby’s met ernstige afwijkingen, die in een ’gewoon’ ziekenhuis zouden zijn opgegeven. Wij proberen ze hier zo goed mogelijk te verzorgen.” Verder is er een tandartspraktijk die gespecialiseerd is in behandeling van mensen met een beperking. En er zijn grasvelden in de buurt van de huisjes, zo is er veel ruimte voor de bewoners om buiten te zijn. “Kwaliteit van leven speelt bij ons een grote rol.” Het ADI-dorp kan tot twaalfduizend kinderen en jongvolwassenen uit de wijde omgeving hulp bieden. Dat zijn mensen die soms meerdere maanden op therapie moeten wachten bij bestaande lokale medische centra. Of ze moeten anders ver reizen naar medische centra in Tel Aviv en omgeving.
Peter-Paul heeft zijn plek gevonden. “ADI is een fantastische plek om te werken. Ook ben ik er trots op dat ik nu in Israël woon. Het is een bijzonder gevoel om in de voetstappen van de Joodse geschiedenis te lopen en onder dezelfde sterrenhemel te slapen als Abraham en zijn volk. Ik ben thuis, eindelijk.”