ADI is een Israëlische instelling voor kinderen met een lichamelijke en verstandelijke handicap. Vanuit hun geloofsvisie hebben de mensen van ADI enorm veel respect voor elk mensenleven. Vanuit deze visie doen de medewerkers van ADI er dan ook alles aan om de kwaliteit van leven voor de kinderen zo hoog mogelijk te doen zijn en proberen ze om deze kinderen een zo normaal mogelijk leven te laten hebben.
Bij ADI Jeruzalem wonen ongeveer 80 kinderen intern en er komen dagelijks ook nog ca. 40 kinderen voor dagbesteding.
Even een verslagje van één van de ochtenden uit het leven van de kinderen van de groep waar ik mocht helpen.
Wanneer de kinderen ‘s morgens tegen 8:30 komen zijn ze al heerlijk gedoucht en aangekleed.
Deze kinderen wonen allemaal intern. In mijn groep is een jongen wiens moeder elke morgen komt om hem uit bed te halen, te douchen en aan te kleden. Daarna gaat zij naar haar werk. Voor zover de kinderen geen sondevoeding hebben krijgen ze dan van ons hun ontbijt. Daarna volgt voor veel kinderen een tijd van fysiotherapie.
Elke dag hebben de kinderen een lesprogramma. Op zeer eenvoudige manier laten de docenten de kinderen elkaar begroeten. Voor elk kind is er een kaartje met zijn/haar foto en een stukje stof of papier erop van verschillend materiaal. Voorbeeld, ruwe kant van schuursponsje, ribbelkarton, kleine bolletjes, stukje jute etc. Door het kind het martiaal te laten voelen, de naam erbij te noemen en te vragen wie ze willen begroeten, leren ze elkaar kennen.
Daarna vertelt de docente dat de kinderen hun handen gaan wassen om daarna te gaan bidden. Terwijl ze het gebed opzegt neemt ze dit op met een soort recorder. Wanneer de kinderen hun handen zijn gewassen, wordt de recorder voor hen neergelegd en nodigt ze de kinderen uit om te bidden. Door op het apparaat te drukken horen ze het gebed en is het alsof ze dit zelf opzeggen.
Vandaag was er een kind jarig in de klas. Er was voor haar een heerlijke grote chocoladetaart gebakken. We hebben ballonnen opgeblazen en opgehangen en haar rolstoel versiert.
Er wordt een CD met verjaardag liedjes opgezet en als leiding in de klas klappen en zingen we mee. De kinderen zelf kunnen dit niet. Toch is het feest. Daarna wensen we om de beurt de jarige iets moois toe voor het komende jaar. Hoewel de jarige (mogelijk) zelf niet beseft waar het allemaal om gaat zie je wel dat ze merkt dat het voor haar is en dat het speciaal is. Ze communiceert door met haar ogen te draaien. Dan wordt de taart aangesneden en de kinderen die ervan kunnen eten krijgen een stukje en de rest wordt uitgedeeld aan de leiding van de andere groepen. Op het rolstoelblad worden een aantal stukjes neergezet en een van ons gaat met de jarige rond in de andere klassen om uit te delen. Een heel feest!!
Dan is het tijd voor de lunch en de kinderen die sondevoeding krijgen worden alvast naar bed gebracht om te rusten, de andere kinderen helpen we met eten geven. Daarna gaan ook zij naar bed tot 15:00 uur. Wanneer de kinderen naar bed worden gebracht zit mijn werkdag er op.
Een werkdag bij ADI vliegt om en geeft veel voldoening.
Deze kinderen die volledig afhankelijk zijn van de hulp van anderen hebben veel indruk op mij gemaakt. Wanneer deze kinderen niet geholpen worden met uit bed komen, wassen, aankleden, eten enz., de voor ons zo gewone dagelijkse dingen, dan blijven ze liggen waar ze liggen en zitten waar ze zitten. De mensen van ADI proberen met al hun inzet om voor deze kinderen de kwaliteit van leven zo groot mogelijk te maken en men blijft werken aan vooruitgang in het ‘zelfstandig’ functioneren van het individuele kind. Het geduld wat men hiervoor heeft is enorm.
Elk kind is geliefd; elk kind wordt gekend; elk kind is bijzonder; elk kind krijgt begeleiding; elk kind telt mee. Het leven van het kind staat voorop bij ADI en dat is al zichtbaar wanneer je door de voordeur bij ADI naar binnen gaat. Alles draait om HET KIND. Echt heel bijzonder!!
