We zijn inmiddels een maand thuis en denken nog vaak met heimwee terug aan onze tijd in Jeruzalem. Als zussen zijn we samen op veel plekken geweest, maar samen vrijwilligerswerk doen was nieuw voor ons. Voor mij was het de tweede keer in Israël en Nandi mocht dit bijzondere land voor de eerste keer ontdekken.
Voor ons beiden was het een grote uitdaging om vrijwilligerswerk te doen, omdat we geen ervaring hadden met gehandicapte kinderen. In het begin was het daarom ook zeker heel erg wennen, maar je krijgt hier genoeg ruimte voor. Je helpt de jongeren met eten geven en ze vervolgens een leuke, zinvolle dagbesteding te bezorgen. Het is heel bijzonder om elk persoon te leren kennen en erachter te komen wat je kunt doen om hen blij te maken. Het geluk zit hier in de kleine dingen; de verrassing wanneer iemand meer kan dan je denkt of een onverwacht moment dat je ervoor zorgt dat iemand een lach op het gezicht krijgt. Je hoeft hiervoor niet dezelfde taal te spreken, “als je maar ‘the language of love’ spreekt”, vertelde iemand ons.
Het mooie aan ADI is dat iedereen er welkom is. Of een persoon Joods, Moslim of ongelovig is, iedereen is er welkom. Dit zie je ook terug in de werknemers. Een mix van Arabieren, Israëli’s en Russen werkt hier zij aan zij om de jongeren de beste zorg mogelijk te geven.
Ook buiten het werk hebben we veel mooie dingen meegemaakt. In de 2/3 maanden dat we hier geweest zijn, hebben we heel Jeruzalem ontdekt en nog steeds hebben we niet alles bekeken. Jeruzalem is een magische stad. De gastvrijheid en de samenhorigheid van het Israëlische volk zal ons ook altijd bijblijven. Wees niet verbaasd als je in de tram spontaan wordt uitgenodigd voor een Shabbats maaltijd. Het was ook heel bijzonder om Joodse feestdagen te mogen meemaken. Zo werd Nandi uitgenodigd bij een rabbijn om onder zijn loofhut een maaltijd te nuttigen. Het zingen, de vertaalde toespraken en de overvloedige maaltijd… het was een onvergetelijke ervaring. Ook kregen we een keer een lift van een jonge Arabier toen we ‘s avonds de laatste bus terug naar Jeruzalem hadden gemist, terwijl hij een uur moest omrijden om er zeker van te zijn dat we veilig thuis kwamen. De inwoners van Israël kunnen je ook erg verbazen. Zo ontmoetten wij een christelijke Palestijn die anti-Israël was en een moslim die pro-Israël was. Door al deze dingen hebben we Israël niet alleen gezien, maar ook ervaren. Dat is wat onze tijd hier zo onvergetelijk heeft gemaakt.
Wij willen iedereen aanraden om vrijwilligerswerk bij ADI te komen doen. Zelfs als je denkt dat je niet geschikt hiervoor bent, zal je verrast zijn hoeveel je kan betekenen. ‘Nothing you do for childeren is ever wasted.’ Het werk, de jongeren en de mensen die we hier hebben ontmoet (en de falafel ), zijn dingen die we niet hadden willen missen. Wij kijken terug op deze tijd als één van de mooiste ervaringen uit ons leven. Wij komen zeker nog een keer terug naar Israël, dus we zeggen “Le hitra’ot!”
Nandi & Misha
