Shira walking; photo by Aviella Koschland.
door Maayan Jaffe-Hoffman – eJewish Filantropie
Tijdens de acht dagen van Chanoeka vieren Joden over de hele wereld Gods wonderen. Maar bij ADI (Zorg en rehabilitatie van kinderen met complexe beperkingen), een netwerk van revalidatiecentra en dorpen voor gehandicapte kinderen en volwassenen in Israël, “is elke dag een wonder”, zegt Ayala Amar, hoofdverpleegster bij ADI Negev-Nahalat Eran in het zuiden van Israël.
“De bewoners van het dorp zijn de zwakste en meest beperkten in Israël”, aldus Amar. “Vanuit ons oogpunt is, als een bewoner begint met hydrotherapie en onder water durft te gaan of wanneer hij of zij in de kinderboerderij speelt, dit een wonder.”
En soms zijn de wonderen zelfs nog indrukwekkender.
Liraz Asulin beviel vier jaar geleden van een tweeling Shira en Illai. Haar euforie werd ruw verstoord door het nieuws dat haar dochter ziek was. Geboren met cytomegalovirus (CMV), verbleef Shira negen maanden in het ziekenhuis, in de neonatale intensive care unit.
“Ze vertelden me dat ze er slecht aan toe was en dat ze het niet zou redden,” herinnerde Asulin zich in een telefonisch interview.
Tijdens Shira’s eerste nacht thuis, stopte ze met ademen. Haar moeder besefte al snel dat ze slecht toegerust was om haar dochter in haar eentje te helpen. Ze kon niet eten en was niet in staat om te kruipen of zitten net als andere 9-maanden oude baby’s.
“Ook al was het erg moeilijk voor mij, hebben we toch besloten om Shira onder full-time medische zorg te plaatsen,” zei Asulin.
Zij kozen voor ADI. Toen Shira bij ADI kwam, was haar toestand kritiek. “Het doel was alleen om haar te stabiliseren”, zei Amar.
Maar ADI is erin geslaagd om meer te doen dan dat. Met fysiotherapie en veel geloof, is Shira, nu 4, onlangs begonnen te lopen, legde Amar uit. Shira is eveneens geïntegreerd in een kleuterschool.
“Het feit dat zij communicatief is als er geen oog verbinding is, om het gat van toen ze hier kwam tot nu toe en hoe zij zich heeft ontwikkeld te zien – dit is niets minder dan een wonder”, zei Amar.
“Ook al is ze niet elke dag bij ons, het feit dat ik haar zie en dat ze zo gelukkig is – dat maakt het veel gemakkelijker,” zei Asulin.
Amar zei dat ze ernaar streeft om de elke bewoner van ADI te behandelen als haar eigen kind. Ze komt ’s morgens vroeg en begroet hen hartelijk.
“Mijn missie is tweeledig: om hen de best mogelijke medische behandeling te geven en zo veel warmte en liefde als het kind nodig heeft,” zei Amar.
Vanuit haar standpunt, op het moment dat ze een van de kinderen ziet lachen, weet ze dat alles mogelijk is.
“Ik weet dat ik hen geef wat niemand anders kan doen,” zei ze. “Natuurlijk is het moeilijk… maar die glimlach die ze me geven in ruil daarvoor is de motivatie om door te gaan.”
Shlomit Grayevsky, hoofd van ADI Jeruzalem, ziet ook andere vormen van wonderen. Ze werkt al 17 jaar bij ADI en zei dat het grootste wonder is hoever de Israëlische samenleving is gekomen met niet alleen het accepteren, maar het omarmen van haar beperkte bewoners.
“Jaren geleden, zouden onze kinderen geen deel hebben uitgemaakt van hun gemeenschap,” zei Grayevsky, zich herinnerend hoe ADI moest “bedelen om vrijwilligers.”
Vandaag de dag, heeft ze meer dan 300 vrijwilligers en kan ze ze uitkiezen uit nog meer kandidaten. Ze is erin geslaagd om een aantal van haar patiënten te integreren in Israëlische jeugdgroepen.
“Jaren geleden, zouden onze kinderen apart zijn opgevangen”, aldus Grayevsky. “Vandaag de dag, is de houding van de jeugd volledig veranderd. Ze kijken naar de ADI deelnemers als hun vrienden, niet als mensen waar voor gezorgd moet worden.”
Verder zei ze dat de technologie een wonder is geweest voor haar bewoners. ADI maakt nu gebruik van iPads en computers om kinderen te helpen communiceren met behulp van symbolen.
“We kiezen er niet voor om zulke kinderen te hebben,” zei Grayevsky. “Maar zodra gezinnen zulke kinderen hebben, moeten ze nooit de hoop opgeven op een goede kwaliteit van leven.”
Ze vervolgde: “Deze kinderen zullen misschien nooit gezond zijn, nooit naar de universiteit gaan of een beroep hebben, maar ze kunnen een goede kwaliteit van leven hebben… Geef de hoop nooit op, dat is het belangrijkste.
”De medewerkers van ADI doen zulk heilig werk,”zei Asulin. “Zij zijn ons wonder.”
Vertaald van: http://ejewishphilanthropy.com/at-ADI-it-is-chanukah-everyday/
