Interview met Shlomit Grayevsky, directrice van ADI in Jeruzalem
Sinds 1999 is Shlomit Grayevsky bij ADI Jeruzalem werkzaam. Als verpleegster werd Shlomit door een bevriende dokter de functie van directrice aangeboden. “In eerste instantie weigerde ik, ik had mijzelf voorgenomen nooit met kinderen met meervoudige handicaps te gaan werken – het was te zwaar voor me, mentaal.”
Eerder werkte Shlomit als verpleegster bij verscheidene ziekenhuizen in Jeruzalem en als instructeur voor verpleegkundestudenten.
Tijdens haar eerste bezoek aan de afdeling in Jeruzalem veranderde er wat. “Ik zag een groep van ongeveer 30 kinderen die bezig waren met allerlei activiteiten. De interactie tussen de medewerkers en deze kinderen intrigeerde mij en ik wilde hier meer over weten”. Shlomit nam de baan vervolgens aan.
Met de groei van ADI Jeruzalem dat tegenwoordig ca. 80 interne bewoners telt en rond de 60 externe studenten, namen ook de uitdagingen van het veelzijdige werk toe. Vooral tijdens de onrustige en zeer bloedige jaren tijdens de 2e ‘Intifada’ (periode van terreur en geweld tussen 2000-2005), waarbij vele mensen het leven lieten, nam ook de druk toe op het werk. Enkele medewerkers van ADI kwamen nooit aan op het werk door terreur en er heerste regelmatig een vijandige sfeer tussen medewerkers van Joodse en Arabische afkomst.
Door middel van gesprekken en samenkomsten werd deze druk verminderd. De focus kwam weer te liggen op de kinderen, zij die verzorgd moesten worden, ondanks de omstandigheden of geloofs- of politieke affiniteit van de medewerkers.
Maar de huidige Corona-crisis bracht opnieuw verandering in de ‘idyllische’ situatie. Daar er in eerste instantie vooral onduidelijkheid heerste, bracht het ook de nodige angst met zich mee. De bewoners van ADI, die tot de meest kwetsbare groepen behoren en waarvan velen – naast cognitieve beperkingen – problemen met de luchtwegen en ademhaling hebben, moesten koste wat kost, beschermd worden.
Dit resulteerde in een verhoogde werkdruk als gevolg van talloze genomen voorzorgsmaatregelen en een vermindering van ca. 50% van het personeel. “Ondanks de huidige situatie, blijven we rustig. We beseffen ons heel goed met welke doelgroep we werken en wat hun heel specifieke benodigdheden zijn. Het vergt extra geduld en heel veel toewijding, maar we slagen er in om de positieve sfeer te behouden en zoveel mogelijk de routine van de bewoners aan te houden. De meeste bewoners hebben geen idee wat er zich afspeelt en het is onze taak hen rustig, gezond en gelukkig te houden. Hierin zie je goed van welke huize ons personeel komt. Die speciale toewijding zorgt ervoor dat wij erin slagen dit virus buiten de deur te houden.”
Van elke medewerker wordt dagelijks de temperatuur opgenomen en iedereen gaat in volledige ‘bepakking’ aan het werk: een ‘chirurgische’ overall, handschoenen en een mond- en gezichtsmasker. Handen worden nóg vaker gewassen en handschoenen worden regelmatig vervangen.
Een maatregel die we vanaf het begin hebben ingevoerd is het weren van bezoekers, inclusief familie en vrienden van onze bewoners. Dit was erg moeilijk voor vooral de ouders, maar ook zij zagen in dat dit een verantwoordelijk besluit was. Tevens hebben we besloten de kinderopvang op te splitsen in twee groepen, op verschillende etages en het aantal kinderen per groep vooralsnog te beperken.
Naast de vaste medewerkers beschikt ADI Jeruzalem over een toegewijde groep van jongens en meiden die vervangende dienstplicht doen en die met hun tomeloze energie en activiteiten de bewoners tegemoet treden met een grote glimlach.
Ook heeft ADI Jeruzalem op het moment nog drie internationale vrijwilligers uit Noorwegen, Frankrijk en Colombia. Zij werken lange (nacht)diensten en worden opgehaald en weer thuisgebracht door vervoer geregeld door ADI om kans op besmetting in het openbaar vervoer te verminderen. Het feit dat zij ondanks oproepen van ouders, familie of vrijwilligersorganisaties thuis, toch hebben besloten te blijven, is hartverwarmend.
Op de vraag hoe ADI Jeruzalem het contact met de familie van de bewoners in stand houdt, daar er geen bezoeken toegestaan zijn, reageert Shlomit met een glimlach “net zoals dit interview, via Whatsapp video-gesprekken”. De sociaal werkers zijn elke dag telefonisch in contact met de ouders. De vervangende dienstplichtmeiden- en jongens, bellen familie op via videogesprekken en ook verjaardagen en feestdagen worden op die manier gedeeld. ADI houdt hen via mailingslijsten met links naar foto’s en video’s van evenementen op de hoogte van wat er zoal gebeurt.
Met ‘Yom Ha’Atsma’oet’, de Onafhankelijkheidsdag in het oog, houden we de positiviteit erin! Het werd gevierd op het dak van ADI Jeruzalem, in de zon en ging gepaard met veel dansen en zingen. De glimlach van de bewoners was een gangmaker! Shlomit, wenst ADI en heel Israël “een voortzetting van ons belangrijke werk in volledige veiligheid en gezondheid!” AMEN!
