Ooggetuige in Israël – Shraga Evers
Shraga Evers
Tweeënhalf jaar geleden zijn we op alija gekomen. Hoewel we Israël natuurlijk al van vóór onze alija kenden van korte of ietwat langere verblijven en zelfs al een eerdere oorlog/operatie hebben meegemaakt, heeft ‘Protective Edge’ een beslissende stempel op onze kijk op – en beleving van wonen in Israël gedrukt.
Allereerst moet het van mijn hart dat we een enorm verwende positie hebben in Jeruzalem. Tot nu toe is het luchtalarm ‘slechts’ vier maal afgegaan. In vergelijking met het Zuiden van het Land, of tijdens deze oorlog zelfs Tel Aviv, een miniem aantal.
De impact die de aanhoudende rakketdreiging op de mensen heeft in het algemeen en tijdens de oorlog in het bijzonder merk ik het sterkst als ik met mensen spreek in het zuiden van Israël. In verband met mijn werk bij ADI heb ik veel contact met onze vestiging in de Negev in het Zuiden van Israël (nabij Ofakim) en ik bezoek deze vestiging vrij regelmatig.
De resten van een raket uit Gaza die nabij ADI in de Negevwoestijn neerkwam. | Foto: ADI
ADI Negev draagt de zorg voor een groot aantal meervoudig gehandicapte kinderen. De meeste van deze kinderen zitten in rolstoelen, zijn verbonden aan verschillende medische apparatuur en zijn in elk geval niet erg mobiel. Vijftien of dertig seconden is niet voldoende om ook maar een deel van de kinderen in de schuilverblijven te krijgen. Hierdoor moeten de kinderen bijna permanent in de schuilverblijven vertoeven of er heel dicht in de buurt.
Dit eist zijn tol, in de eerste plaats op de kinderen. Kinderen, hoe gehandicapt of beperkt dan ook, kunnen niet hele dagen opgesloten zitten in de kleine schuilverblijven. Met de regels wordt heel serieus omgegaan, temeer nadat ADI Negev twee rakketinslagen heeft gehad, waarbij één schade aanrichtte, gelukkig alleen aan gebouwen. Er zijn in ADI Negev ook kinderen met ‘uitdagend gedrag’ welke fysiek in goede conditie zijn en juist enorm gebaat zijn bij heel veel beweging en buiten verblijven.
Maar bovenal eist de rakkettereur van Hamas een enorme tol op de trouwe staf. Zowel de kinderen als de staf zijn een mooie representatie van de lokale bevolking. Zowel Joodse als Arabische kinderen en medewerkers van islamitische, bedoeïense, druzische en christelijke achtergrond wonen of werken bij ADI.
Waar normaliter het zwaartepunt van het werk van het personeel alleen overdag ligt, zijn de stafleden nu 24 uur per dag met volle kracht nodig. Het is ook nog vakantie en in Israël werken beide ouders vaak, waardoor het een logistieke nachtmerrie is en veel personeelsleden dubbele shifts werken en hun eigen kinderen daardoor ook een programma moeten hebben.
Gelukkig verzuimd niemand en hebben de meisjes die vervangende dienstplicht doen bij ADI Negev, aangeboden langer te blijven ondanks dat hun dienstjaar was afgelopen en ook te blijven slapen. Ook bieden verschillende afdelingen van ADI in Israël de helpende hand waar dit kan. Bijvoorbeeld door opvang te organiseren voor kinderen met speciale behoeften uit Zuid-Israël die vanwege de oorlog momenteel geen opvang hebben of de opvang van gehandicapte kinderen uit ziekenhuizen die onder vuur liggen, zoals het Barzilai Medical Center.
De hoeveelheid aanbiedingen voor hulp en de bereidheid om bij te staan en een helpende hand te bieden kenmerken Protective Edge wel enorm. Het ontelbaar aantal initiatieven om iets te organiseren voor de soldaten, de achterblijvende families etctera zijn onbeschrijfelijk. De eenheid die heerste en heerst zijn enorm bijzonder en benadrukte voor ons hoe blij we zijn met onze alija naar Israël en deel te mogen zijn van het Joodse Volk wat in Israël leeft.
Een Vriend uit onze synagoge in Jeruzalem die was opgeroepen voor reservedienst vertelde dat de tekeningen die alleen al hún legereenheid ontving voldoende was om een hele tank mee vol te plakken, dat hij met twee keer zoveel ondergoed thuiskwam als hij heenging en dat hij in de hele tijd dat hij rond Gaza verbleef geen water heeft gedronken vanwege de vele frisdranken die werden aangeboden.
Allemaal initiatieven van individuen, families, gemeenschappen, kleine en grote bedrijven zowel uit Israël als uit het buitenland. Enorm hartverwarmend. Veel soldaten vertellen dat dit hun de kracht heeft gegeven om door te gaan ondanks de moeilijke omstandigheden waarin zij hun taken moeten uitvoeren.
Ook uit Nederland kwamen erg hartverwarmende reacties. In de juli-uitgave vanIsraël Aktueel werd een oproep gedaan voor vrijwilligers voor ADI. Ondanks de rakketdreiging vertellen veel mensen dat ze dit niet uitmaakt en toch willen komen. We kregen juist tijdens de oorlog meer aanmeldingen dan voorheen.
Al met al zien we de zegen die de eenheid onder Israël, de staat en de mensen brengt. Nu het oorlog is, staat iedereen stil bij wat een impact rakketbeschietingen hebben. Op de kinderen, het gezin, het werk, relaties en nog veel meer. Als ik mensen uit het zuiden spreek die niet kunnen slapen, angstaanvallen hebben, oudere kinderen die bedplassen, mensen die migraines hebben, doet het enorme pijn. Een hele generatie in het Zuiden van Israël groeit op onder deze terreur. Het gaat al bijna tien jaar zo.
Het klinkt misschien raar, maar elke keer als het alarm afgaat in Jeruzalem ben ik een beetje blij. Niet blij dat het alarm afgaat of dat we beschoten worden, maar blij dat ik zelf kan ervaren en mijn kinderen kunnen ervaren hoe mensen in het zuiden van Israël moeten leven.
Shraga Evers
Bron: http://christenenvoorisrael.nl/2014/08/ooggetuige-in-israel-shraga-evers/#.VriYwNt96Cg
