Ongeveer 40 jaar geleden was ik voor het eerst in Israël. Toen al een life-changing experience!! Vanaf dat moment had ik een droom, een verlangen om hier ooit weer terug te keren. Maar pas nadat ik mijn opleiding zou hebben afgerond om te werken met mensen met een beperking. Het leven kreeg een andere wending. Nu 40 jaar later voelde het voor mij echt alsof een droom uitkwam. Inmiddels heb ik in Nederland veel werkervaring opgedaan in de zorg voor mensen met een beperking, goed bruikbaar voor ADI.
Ik mocht als vrijwilliger werken voor ADI NEGEV. Bewust voor deze locatie gekozen omdat het dichtbij kibbutz Urim is, en dus vriendenbezoekjes ook gemakkelijker te realiseren waren. Het werd een bijzondere terugkeer in een land waarmee ik mij erg verbonden voel. Een omgeving die voelt als een thuis.
Ik mocht kennismaken met de “residents” van ADI NEGEV ( mooie benaming trouwens!). De tienermeisjes van de groep waar ik heb gewerkt waren allen met een niet-aangeboren hersenletsel. Heel ingrijpend om het verhaal achter hun beperking te horen. Verdrietig ook. Maar wat heb ik genoten van het werk met deze lieverds. Een heel klein beetje een verschil op de dag mogen zijn. Het heeft mij diep geraakt.
“Ik maakte opnieuw kennis met mezelf”
Ik maakte kennis met twee geweldige collega’s. Zeer betrokken bij de kids en heel respectvol en liefdevol zoals zij met de residents om gingen. Heel toegewijd naar de kids en toegewijd naar het werk. Mij gaven ze alle ruimte om te werken op mijn eigen manier. Nieuwsgierig hoe zaken in Nederland geregeld zijn. Naast het fysiek zware werk hebben we veel gelachen, samen gehuild en een hele positieve sfeer weten neer te zetten. Ik mis ook mijn collega’s.
Ik maakte kennis met andere volunteers, met de vrijwilliger-coördinatoren, met de organisatie ADI, met collega’s van andere afdelingen, met mijn typisch Israëlische buurvrouw en veel anderen. Opnieuw weer vrienden voor het leven mogen maken.
Ik maakte opnieuw kennis met mezelf. Dat ik het durfde om deze stap te maken. Ook dat ik de gelegenheid heb gekregen van mijn huidige werkgever, van mijn kinderen en familie. Ik mocht en kon gaan en ook nu, na 40 jaar wederom een life-changing experience. Ik ben dankbaar dat ook ‘doen’ een mogelijkheid was. Dromen, durven, doen…
ADI NEGEV jullie zien mij terug! Duurt nu geen 40 jaar meer…
