Een andere kant van ADI…….

Mijn verhaal begint 2 jaar geleden. Ik bezocht Israël, een ervaring die ik nooit kan vergeten. Ik wilde graag terug. De mogelijkheid kwam en ik greep hem met beide handen aan. Het kon me niets schelen wat voor werk ik te doen kreeg als ik maar terug kon.

Enigszins naïef vertrok ik. In Nederland zou ik er nooit voor gekozen hebben om met gehandicapten te gaan werken waarom zou ik het hier in Israël wel leuk vinden? Het ging me om het land.

De start van mijn 2 maanden durende periode in Israël was zelfs voor Israëlische begrippen turbulent. Allereerst waren mijn koffers niet meegekomen met het vliegtuig wat betekende dat ik niets bij me had als alleen een rugtas met spullen waar je niets mee kon beginnen. Gelukkig kwam ik niets te kort daar mijn medevrijwilligers me alles gaven wat ik nodig had. Op zaterdag begon het lieve leven. Vanuit de Gazastrook werden er raketten afgevuurd die ook in onze regio neerkwamen. Het waren 2 stressvolle dagen.

De eerste 2 weken werkte in in de safari (kinderboerderij). Mijn werk bestond uit een combinatie van praktische werkzaamheden en assisteren wanneer de gehandicapten in groepjes kwamen om bijvoorbeeld plantjes te poten in de kas die zich ook in de safari bevindt. Er was vaak niets te doen. Ik voelde me overbodig. Dit was niet waarom ik naar Israël gekomen was! Ik wil me daadwerkelijk nuttig maken. Ik heb dit besproken met de vrijwilligerscoördinator die hier heel begripvol mee om ging. In Nederland werk ik veel in de tuinen. Ik vroeg of ik niet 2 dagen per week in de tuin mocht werken? Ze vonden het een goed idee en zo geschiedde.

Na die twee weken bestonden mijn werkzaamheden voor negentig procent uit praktische werkzaamheden. Ik werkte 2 dagen per week in de tuin wat een onvergetelijke ervaring was. De mensen waarmee ik werkte waren erg vriendelijk en geïnteresseerd. Ik heb veel met ze besproken zowel over de tuin als over andere zaken zoals de politiek in Israël. Ik zal ze nooit vergeten en ze vertelde me dat ik altijd welkom was bij hen. Dit sla ik goed op in mijn geheugen voor wanneer ik een volgende keer naar Israël ga (goedkoop hotel 🙂 ).

Ik wil mensen niet overtuigen om naar ADI te komen. Het moet uit jezelf komen.

De andere 4 dagen werkte ik in de safari oftewel de kinderboerderij. Bij het woord safari denk je aan springende tijgers en andere exotische dieren. Het meest exotische was een reuzenschildpad met het reactievermogen van een…………schildpad. De baas van de safari is erg vriendelijk en hij heeft me diverse keren uitgenodigd om bij hem te eten wat ik natuurlijk gedaan heb.

Het waren 2 maanden die vooral de laatste weken voorbij vlogen. Ik heb er zo veel geleerd zo veel nieuwe mensen ontmoet van zowel Israëlische als de Palestijnse kant. Het werk hier in ADI bestaat dus niet alleen uit het werken met gehandicapten zoals ik zelf ervaren heb. Ik was weliswaar de eerste vrijwilliger die zijn werk op deze manier gedaan heeft. Maar goed als het mij lukt kunnen andere dit ook. Ik wil mensen niet overtuigen om naar ADI te komen. Het moet uit jezelf komen. Lees de verhalen van de vrijwilligers die allemaal positief zijn en oordeel zelf.