Onze zoon Eran wist nooit wat het betekende om onafhankelijk te zijn. Hij werd geboren met ernstig autisme en een weesziekte die zijn cognitieve ontwikkeling vertraagde, waardoor Eran hulp nodig had bij elk aspect van zijn leven. Zonder hulp kon hij zich niet alleen kleden, eten of baden. En hij zei nooit één woord – hij kon niet eens ‘abba’ (vader) of ‘iema’ (moeder) zeggen.
Onze zoon Eran stierf aan een andere zeldzame aandoening, de ziekte van Castleman, die zijn ademhalingssysteem vernietigde, net als het Coronavirus.
Als we samen tijd doorbrachten, sprak Eran tegen me via zijn doordringende blik. Zijn ogen spraken boekdelen. Tijdens deze onuitgesproken gesprekken van hart tot hart was het alsof hij tegen mij zei:
“Weet je, abba, niemand zal een remedie ontwikkelen voor deze ziekte die ik heb. Te weinig mensen hebben het. Ik behoor tot de minderheid, tot de zwakste groep, degenen die geen economische macht of politieke steun hebben. Mijn aanwezigheid in deze wereld is een test van de kracht van de mensheid, een beoordeling van maatschappelijke solidariteit, van je gemeenschappelijke vermogen om voor de zwaksten onder jullie te zorgen.”
Tegenwoordig wordt de hele wereld bedreigd door het Coronavirus. Wij, als samenleving, zijn doodsbang voor het onbekende, houden afstand van elkaar, zijn bang om het virus op te vangen of te verspreiden en de pandemie te verergeren.
Gedurende deze dagen voelt het alsof Eran weer tegen me praat.
“Abba, nu begin je eindelijk te begrijpen hoe het voelt om in mijn wereld te leven, een wereld zonder hulp en zonder hoop op genezing. Ik heb mijn leven geleefd, mijn lieve vader, om u duidelijk te maken dat een wereld zonder liefde, zonder nederigheid, zonder te geven en op te offeren om voor de meest kwetsbaren te zorgen, een ellendige wereld is, een wereld zonder hoop. Het is een lot dat koste wat kost moet worden vermeden. En vergeet nooit, mijn lieve vader, dat iedereen net als ik kan eindigen.”
Mijn geliefde zoon Eran liet me het belang zien van een wereld die is gebouwd op liefdevolle vriendelijkheid en medeleven en tot mijn vreugde komen honderden vrijwilligers van over heel de wereld naar het revalidatiedorp dat we hebben gebouwd voor Eran en zijn medebewoners. Hier oefenen we de idealen uit van het helen en promoten we het geven zonder grenzen. Onze wereld is een utopie waar joden, moslims en christenen in harmonie samenwerken vanuit een diepe en blijvende toewijding en het geloof in de waarde van liefde voor alle mensen, net als zij. Onze geavanceerde beschaving maakt gebruik van de ‘knapste koppen’ en van alle beschikbare middelen om een remedie, vaccin of serum te vinden om dit virus te overwinnen en om de pandemie te stoppen. Maar we mogen niet in de val trappen om de mens boven de natuur te stellen, te geloven dat onze leiders, wetenschappers of zakenlieden alle antwoorden hebben. Nog gevaarlijker zou het zijn om onszelf terug te laten vallen in de bekende verdelingen van onze pre-Corona-wereld: de sterken en de zwakken, degenen die dichtbij worden gehouden en degenen die worden weggeduwd, degenen die regeren en degenen die ze beheersen. Dit soort tweedeling ontleent zijn kracht aan de misplaatste trots op succes, die nederigheid en de basiswaarden van menselijk fatsoen en goedheid vertroebelt.
Dag en nacht strijdt ons medisch team en ons personeel van ADI dapper tegen het nieuwe Coronavirus om onze inwoners, de meest kwetsbare leden van onze samenleving, te beschermen. Gewapend met een beschermende uitrusting van top tot teen en een ontembare geest van pure ‘chesed’ (liefdadigheid) en eindeloze liefde, zijn ze standvastig, bescheiden en creatief in hun aanpak. Hoewel de druk toeneemt, zetten ze door, onverschrokken in hun inspanningen, gedreven door een diepgaand begrip van de inherente waarde en betekenis van elk persoon in onze wereld.
Bovendien begrijpen ze dat nadat we het Coronavirus hebben verslagen, er een grote nieuwe uitdaging voor onze beschaving zal zijn, een uitdaging die we nog nooit eerder hebben gezien. Alleen de menselijke geest, doordrenkt met zijn liefde, zorgzaamheid en mededogen, zal de diep ingebedde lagen van ego en arrogantie in de samenleving overwinnen. Alleen de geest van ‘chesed’ zorgt voor een balans en de essentiële menselijke hulpbronnen die we nodig hebben om onze weg naar een betere wereld te vinden.
Onze zoon Eran leefde zijn leven in een soort Coronavirus-microkosmos. Hij was een voorbeeld van onschuld en kwetsbaarheid. Hij kon een ziel nooit kwaad doen en hij kon niet bogen op enige vorm van persoonlijk succes of prestatie. Maar voor mij stelde zijn essentie nieuwe grenzen in het begrijpen van de waarde van vrijheid en onafhankelijkheid, van eenheid, kameraadschap en onvoorwaardelijke liefde voor alle mensen.
Tijdens dit seizoen van verlossing heeft Eran de eeuwenoude richtlijn op zijn kop gezet en me eraan herinnerd dat het niet de wetenschappers en wetgevers zijn die bovenaan de piramide van de mensheid staan en de norm en het kompas voor onze waarden bepalen. Het is eerder degene die ons naar de verlichte waarden van vriendelijkheid, mededogen en grenzeloze liefde leidt die van ons een modelsamenleving maken. Deze les ter harte nemen is de sleutel tot het creëren van een wereld waar we allemaal trots op kunnen zijn als deze pandemie eindelijk achter de rug is.
Generaal-majoor (Res.) Doron Almog is de voorzitter van het ADI Negev-Nahalat Eran Rehabilitation Village, dat genoemd werd in liefdevolle herinnering aan zijn broer Eran en zijn zoon, Eran.
