Bert en Betsie zijn drie maanden naar Israël gekomen om de handen uit de mouwen te steken bij ADI Jerusalem.
Hoe ziet onze werkdag er uit?
7.30 uur. We wachten bij de First Station op de groene bus die ons aan het einde van de Jaffastraat zal brengen. Half uur rijden naar het grote busstation. Daarna nog 5 minuten lopen. Tien voor halfnegen staan we bij ADI. Een organisatie die zorgt draagt voor ernstig meervoudig gehandicapte kinderen. En zich daarbij tot doel gesteld heeft om uit elk kind te halen wat er in zit. Daar zijn we, na twee weken, inmiddels helemaal van overtuigd.
Er zijn zeven ‘leerlingen’ in het klasje, waar wij drie maanden meedraaien. Als we haar naam noemen, zijn we blij als Myriam *) haar hoofdje naar ons toedraait. Avi heeft vorige week, voor het eerst na een jaar in het klasje gezeten te hebben, gelachen. Shimon kan sinds kort een tijdje rechtop zitten in een stoel. Ruth maakt onze dag goed als ze een glimlach op haar gezicht tovert. Met licht, geluid, snoezelen en allerlei ingenieuze apparaten probeert men de kinderen te bereiken. Wij assisteren daarbij op allerlei manieren. We zijn diep onder de indruk. Niet alleen van zoveel technisch vernuft, maar vooral van zoveel betrokkenheid en liefde voor mensen die volledig afhankelijk zijn van anderen. We hebben inmiddels de kinderen, gemiddeld tien jaar oud, in ons hart gesloten. Gelukkig hebben we allebei ervaring met dit soort mensen. Anders was het, denken we, behoorlijk wennen geweest.
Mensen, die we hier spreken, zeggen ons dat het hier de laatste weken opvallend rustig is. Maar dat schijn bedriegt en de rust opeens over kan zijn. Afgelopen maandag 19 september weer een steekpartij in de Oude Stad. Dat betekende acht aanslagen in vier dagen. Afgelopen week hebben we in onze instelling geoefend dat er luchtalarm was. Deel van een landelijke oefening. Buiten loeiden de sirenes. Meer dan vijftig kinderen in rolstoelen hadden we in drie minuten achter grote stalen deuren in speciale schuilruimtes.
Naast het werk in de instellingen is er voor ons als groep nog ander werk te doen. We gaan allemaal op bezoek bij Nederlandse Joden, die voor of tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn geboren en in die oorlog dus het nodige meegemaakt hebben. Allemaal mensen op leeftijd. In de komende maanden gaat elk van ons steeds naar eenzelfde adres. Dit bezoekwerk, dat al jaren plaatsvindt, wordt zeer op prijs gesteld. Wij waren 22 september voor het eerst bij een echtpaar-op-leeftijd. De man had de halve oorlog ondergedoken gezeten en de vrouw heeft Auschwitz overleefd. We zouden een uur op bezoek gaan, het werden twee en half uur. Wat doen we deze mensen daar een plezier mee.
Men vraagt ons hoe het ons hier bevalt. Het antwoord is dat we hier voorlopig helemaal niet meer weg willen. We voelen ons hier al geen toerist meer, we staan elke morgen in volle bussen en we dringen ons door de menigte als we op de markt inkopen doen.
Jeruzalem wordt ook weleens een dorp genoemd. Mensen spreken elkaar snel aan. We hebben al veel mooie gesprekken gevoerd, met de mensen op straat, met mensen op ons werk, in het park (zie foto), in het restaurant en met de man die ons elke dag voorziet van een glas granaatappelsap als we van ons werk komen.
En hoe het met ons samen gaat? Onze partners zijn enige jaren terug overleden. Op een studiereis in mei 2015 naar Israël en Jordanië kwamen we elkaar voor het eerst tegen. In Jeruzalem kregen we oog voor elkaar en kwam er liefde in het spel. Op 1 juli dit jaar zijn we getrouwd. God heeft ons leven wonderlijk geleid. Het is een goed besluit geweest om samen dit avontuur in Israël aan te gaan. We genieten van elkaar, we zijn nu echt op elkaar aangewezen, leren elkaar steeds beter kennen en waarderen. En vooral, we kunnen veel voor anderen in deze periode betekenen. We hebben de wereld van Nederland maar even achter ons gelaten. In december verder, zullen we maar zeggen.
Betsie en Bert, Jeruzalem 27 september 2016
*) Vanwege redenen van privacy zijn de namen van ‘onze’ kinderen in ADI veranderd.
Bron: http://nemnieuws.nl/2016/09/29-09-2016-3-maanden-jeruzalem/
