“Waarom ben je niet bang …?” – vroegen veel mensen me.
“Voor wat …?” We zijn bang voor dingen die we niet kennen. Maar ik wilde echt weten hoe het in Israël is. Dus ik ben uit mijn comfortzone gestapt. Het was een van de beste stappen in mijn leven tot nu toe.
Ik had geen idee wat er zou gaan gebeuren en voor mij is het een beetje bovennatuurlijk dat ik, een verlegen meisje uit een dorp, drie maanden naar Israël vloog om voor geestelijk gehandicapte kinderen te zorgen. Eerlijk gezegd was het, ondanks alle problemen en moeilijkheden, alles waard. Deze reis veranderde mijn kijk op een geschenk: het leven.
Ik raad het elke verlegen jongen of meisje, die niet perfect is, niet erg zelfverzekerd, maar een beter persoon wil worden, aan.
Je hoeft niet bang te zijn. Er is geen reden.
Liefs, Ula
