”Ik kan het verleden niet veranderen maar ik kan wel een oprechte hoop op een betere toekomst geven”
Vorige week zondag vond in de ‘Holocaust Survivor’s Hall’ in het verzorgingstehuis van Ofakim, een ontroerende ceremonie plaats. De ceremonie, die oorspronkelijk op de ‘Internationale Holocaustdag’ zou plaatsvinden (27 januari), werd uitgesteld vanwege een nationale COVID-gereguleerde ‘lockdown’.
Maar 4 Duitse “March of Life”-vrijwilligers, eveneens deelnemers aan het internationale vrijwilligersprogramma van ‘ADI Negev-Nahalat Eran’ in Zuid-Israël, wilden niet accepteren dat de uitgestelde ceremonie waarschijnlijk zou kunnen worden geannuleerd, dus zorgden er zelf voor dat de ceremonie alsnog, na de lockdown, zou plaatsvinden. Met de motivatie om het concept van ‘Tikkun Olam’, ofwel het ‘repareren van de wereld’ te bewerkstelligen, stichtten kleinkinderen en achterkleinkinderen van nazi’s, de organisatie ‘March of Life’. Het contrast tussen hen die actief deelnamen aan de georganiseerde vernietiging van 6 miljoen Joodse slachtoffers en vele miljoenen niet-Joodse slachtoffers en deze vrijwilligers is bijna niet te bevatten. Het doel van de organisatie is een daad van verzoening en symbolische boetedoening voor de acties van hun voorouders. ADI’s geweldige ‘March of Life’-vrijwilligers Leo, Shauna, Lea en Setti maakten een hartverwarmende videopresentatie met scènes uit hun leven als vrijwilligers in het revalidatiedorp en hun persoonlijke betrokkenheid bij het ‘Tikkun Olam’-programma, waarna zij tevens een korte en informatieve film toonden over hun organisatie.
Elke vrijwilliger deelde zijn of haar persoonlijke verhaal en onthulde de persoonlijke familiebanden met de Holocaust, waarbij alle aanwezigen zichtbaar geemotioneerd waren.
Aryeh Nusbacher, een 93-jarige bewoner van het verzorgingstehuis, sloot zich aan bij één van de vrijwilligers om een zogenaamde ‘Yahrzeit’-kaars aan te steken ter nagedachtenis aan hen die tijdens deze verschrikkelijke periode van de afgelopen eeuw vermoord waren, waarna Aryeh zijn eigen verhaal deelde en vertelde hoe bijna zijn hele familie was uitgeroeid tijdens de Holocaust.
De achttienjarige Setti vertelde het verhaal van haar overgrootvader, een ingenieur die hielp bij de bouw van de beruchte gaskamers en elektrische hekken rondom de kampen. Bij thuiskomst na het verliezen van de oorlog, schaamde Setti’s overgrootvader zich niet om zijn familie te vertellen wat hij had gedaan, maar hij eiste dat alles wat hij zei als een familiegeheim zou worden bewaard, bang dat de waarheid naar buiten zou komen en dat ze allemaal zouden worden gedood. En dus zweeg het gezin tot de dood van de grootvader, waarna het gezin met hun verhaal naar buiten kwam en zich aansloot bij ‘March of Life’.
“Vanuit het diepste van mijn hart wil ik mijn excuses aanbieden voor wat er met uw familie is gebeurd”, riep een zeer emotionele Setti tegen Aryeh, terwijl de tranen over haar wangen stroomden. “Ik kan het verleden niet veranderen, maar ik ben hier om mijn oprechte hoop op een betere toekomst uit te breiden.”
De emotioneel beladen avond werd afgesloten middels het overhandigen van prachtige planten die speciaal voor hen waren voorbereid en versierd door de vrijwilligers, met de woorden: “Wij zijn er voor u.”
Wij zijn onze inspirerende vrijwilligers zo dankbaar voor hun belangrijke en bewonderingswaardige initiatief en voor hun voortdurende bijdrage aan de bewoners en studenten van het revalidatiedorp, ADI Negev-Nahalat Eran. “Met de liefde die men uitspreekt en overbrengt, zet men een kleine maar belangrijke stap richting ‘Tikkun Olam’, het herstellen van de wereld.”
