Drie jonge vrouwen zitten helemaal achterin op het plein voor de Kotel, de Klaagmuur. Deze vrije ochtend gebruiken ze om op deze plaats met God te praten. Naast hen staat een Joodse moeder te bidden. Ze bidt haar ochtendgebed.
Ze is niet alleen, haar zoontje van 1,5 is bij haar. Terwijl zijn moeder bidt, klimt hij op het bankje achter haar en springt ervan af. Dan klimt hij er weer op en springt er weer af. Een van de jonge vrouwen speelt met hem mee. Helpt hem op het bankje, houdt zijn handje vast met het springen en speelt kiekeboe met hem. Zo gaat het maar door…
De moeder is klaar met bidden en raakt met de jonge vrouw in gesprek over het kind en het spelen. Dan vraagt de moeder: waar kom je vandaan? De jonge vrouw antwoordt dat ze uit Duitsland komt. De Joodse moeder schrikt, stopt abrupt het gesprek, pakt haar kind bij de arm en loopt richting de Kotel, naar voren.
Helemaal achterin op het plein voor de Kotel blijven drie jonge vrouwen verbijsterd achter. Het blijft een paar minuten stil. Dan neemt de jonge Duitse vrouw een besluit. Ze staat op en loopt naar de Joodse moeder toe.
De twee Nederlandse vrouwen blijven biddend achter. “Mevrouw, u heeft in de oorlog uw familie verloren. Dat klopt he!?” De Joodse moeder knikt. De jonge Duitse vrouw gaat het gesprek aan. Ze legt uit dat ze in Duitsland werkt bij March of Life, een organisatie die als doel heeft om Duitsland en Israël te verbinden. Ze vraagt vergeving voor wat er in de Tweede Wereldoorlog is gebeurd. De Joodse moeder aanvaardt het, al zegt ze tegen de Duitse vrouw dat zij er niets aan kan doen.
“Waarom ben je hier eigenlijk?”, vraagt de moeder. De jonge vrouw begint te vertellen. Ze werkt als vrijwilliger bij ADI, een hulporganisatie voor meervoudig gehandicapte kinderen in Israël. Wat een geweldig krachtig getuigenis: de kleinkinderen van nazi’s zorgen voor de meest kwetsbare kinderen van Holocaustoverlevenden. De Joodse moeder slikt hoorbaar. Eén van haar dochters heeft een handicap en wordt verzorgd bij ADI in Jeruzalem. Alles lijkt zo samen te komen…
De Joodse moeder pakt de hand van de jonge Duitse vrouw en bedankt haar. Twee jonge Nederlandse vrouwen zijn getuige van een bijzondere ontmoeting waar twee werelden even samen komen en waar vergeving wordt geschonken!
En trouwens, de naam van het jochie, dat was Israël…
Dorianne (25) schreef dit blog voor isreality.nl toen ze in Israël was.
Bron: https://christenenvoorisrael.nl/isreality/blog-geef-vrijheid/
