Peter-Paul van Broekhuizen (57) vertelt over zijn Joodse wortels, zijn passie voor Israël en hoe zijn verlangen om in Israël te wonen en werken werd vervuld.
“Mijn ouders vertelden me op jonge leeftijd dat ik een Joodse grootvader had. Door hun ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog konden, of wilden, ze me weinig over hem vertellen. Toen ik door middel van stamboomonderzoek op zoek ging naar mijn Joodse wortels raakte ik zo gefascineerd in mijn Joodse verleden dat ik besloot naar Israël te gaan.
Die eerste keer ging ik een week. Dat bleek veel te kort. Vanaf het eerste moment dat ik mijn voeten op Israëlische grond zette, voelde het als thuiskomen. Het land boeide me en het verlangen om nog meer over mijn achtergrond te weten te komen groeide.
“Ik heb mijn terugvlucht direct geannuleerd, zodat ik me volledig kan concentreren op mijn nieuwe leven in Israël.”
Een Nederlandse Joodse Facebookvriend verwees mij naar Schraga Evers, die voor ADI in Israël werkt. Het contact was snel gelegd en zo werd ik in het voorjaar van 2014 de eerste Nederlandse vrijwilliger bij ADI Negev, de grootste hulporganisatie in Israël die de zorg draagt voor meer dan 650 baby’s, kinderen, jongvolwassenen en volwassenen met een meervoudige- en ernstige handicap. In het ADI Negev-dorp wonen meer dan tweehonderd mensen die voortdurend zorg en aandacht nodig hebben.
Vanaf de eerste dag voelde ik me door de bewoners en medewerkers een geaccepteerd lid van de ADI Negev-familie. Deze eerste keer logeerde ik er een aantal weken en een paar maanden later keerde ik terug om naast het werk als vrijwilliger ook de Nederlandse vrijwilligers die via Christenen voor Israël komen werken te ondersteunen. Ik ben zowel aanspreekpunt als begeleider en, dat is lekker meegenomen, in hun eigen taal.
Het is een bijzonder gevoel om in de voetstappen van de Joodse geschiedenis te lopen en onder dezelfde sterrenhemel te slapen als die van Abraham en zijn Volk. Omdat mijn grootvader van moeders kant Joods was, heb ik het recht op terugkeer naar Israël (alija). Omdat je moet bewijzen dat je Joodse wortels hebt, heb je voor dit proces veel geduld nodig. Om er zeker van te zijn dat deze grote stap voor mij de juiste was, ben ik het afgelopen jaar twee keer drie maanden als vrijwilliger teruggegaan.
Ik zie het als mijn missie om de bewoners tijdens hun dagelijkse leven te begeleiden. Op mijn geplande voorlaatste dag in Israël werden mijn geduld en doorzettingsvermogen beloond en ontving ik mijn blauwe Israëlische identiteitskaart. Ik heb mijn terugvlucht direct geannuleerd, zodat ik me volledig kan concentreren op mijn nieuwe leven in Israël. Als bewoner. Inmiddels heeft ADI Negev me een baan aangeboden. Ik ben thuis, eindelijk.”
OVER DE AUTEUR
|
Bron: http://christenenvoorisrael.nl/2016/01/ik-ben-thuis-eindelijk/
